Whoohoo, wat een feest was dat! Dat mis ik toch wel in de stad waar ik vandaan kom. Lekker naar de club Womb geweest. Deze begon pas echt na twaalven, tot die tijd was het doodstil. Bier was met als alle andere drank redelijk duur (7 euro), maar daar kreeg je dan een blikje voor. Niks glas of plastic bekertje, alleen een blikje. Wel hele goede muziek en een fantastische lasershow.
Rond een uur of 4 begon ik alleen wel in te storten en wilde ik gaan pitten. Helaas gingen de treinen de eerste paar uur nog niet en bovendien is mijn ryokan gesloten van 2 uur s’nachts tot 7 uur s’ochtends. Maar dit is Japan en heeft genoeg mogelijkheden om te slapen tot je de eerste trein weer kan pakken. Dus ik opzoek naar een capsule hotel. Deze had ik zo gevonden, maar zaten helaas allemaal vol. Niet echt gek op een zaterdag avond. Tijd voor plan B, want ik stond inmiddels echt op instorten, een internet café. Dat wil zeggen en hokje voor jezelf met internet aansluiting (vaak ook met pc) en een comfortabele stoel. Wederom zo gevonden en nog beschikbaar ook. Het maakte mij inmiddels al niet meer uit waar ik sliep, dus doen. Voor 1200 yen (9,35 euro) kon ik daar 8 uur pitten.
Best oké geslapen eigenlijk. De airconditioning maakte aardig wat kabaal, maar verder nergens last van gehad. Even opfrissen bij de wasbakken en weer naar buiten. Zo, nu eerst koffie. Een halve liter koffie en wat eten voelde ik me weer oké, voor na een avondje stappen dan 😉 .
Het is zondag en ik had gelezen dat er in het Yoyogi Park hier dicht bij voldoende te zien zou zijn. Eerst maar even langs de Meiji Jingu tempel daar, waar ik met een mooi breed pad naar toe werd geleid. Ook de tempel zelf viel niet tegen.
Toen ik lekker aan het rond kijken was, moesten we op eens op zij. Bleek er een trouwerij te zijn en het bruidspaar kwam de tempel binnen (vooraf gegaan door een aantal priesters). Snel weer even een paar foto’s genomen.
Na het bezoek van de tempel, ging ik een aanliggende tuin in. Heerlijk rustig! Naast een theehuis bleek er ook een speciale bron te zijn. Even heerlijk genoten en toen weer verder het normale park in.
Ik zeg wel normaal, maar zo’n park heb ik in Nederland nog nooit gezien. Nou het park was niet zo bijzonder, maar de mensen! Je had er allerlei groepjes die verschillende dingen deden. Van normaal voetbal, honkbal of rugby tot Elvis imitators, zeepbellen makers en muziek groepjes. Het meest gekke wat ik zag waren mensen verkleed als manga figuren die daar heel fanatiek aan het dansen waren. Echt supergaaf in te zien.
Tijd om weer terug te gaan naar Ikebukuro. Op weg daar naar toe kom ik langs de drukste voetgangers oversteekplaats van Tokyo. Iedereen wacht keurig tot het groen wordt (al heel opmerkelijk voor een Nederlander). Dan gaan alle voetgangers lichten tegelijk op groen en loopt iedereen kris kras doorelkaar. Zonder ook maar iemand te raken (ook heel opmerkelijk).
Bij het station van Sinbuya zag ik ook nog dit beeldje van een hondje. Deze kwam tien jaar lang hier terug, wachtend op zijn baasje die al jaren dood was.
Eenmaal aangekomen in Ikebukuro ga ik even een hapje te eten in mijn favoriete keten, Torikizoku. Ze hebben daar allerlei vlees spiesjes. Vooral met kip, maar dan wel bijna elk deel van de kip hoor, niet alleen het vlees. 300 yen per ding wat je besteld. Of dit nu bier, vlees spiesjes, bijgerechten of desserts zijn, het maakt niet uit.
Alles met stokjes natuurrijk, dat ben ik inmiddels ook niet zo slecht meer in, behalve het ijs. Daar zat dan weer een vorkje bij. Raar.
Daarna snel mijn ryokan in om even heerlijk te slapen.
reisnaarjapan 